-“EN NU IS HET GENOEG!” (Kabaam, knal).
Ik zat in de opnamestudio, een plek die normaal gesproken toch enigszins geluiddicht behoort te zijn. Sommige geluiden dringen er in ieder geval wel doorheen en dit was er zo een. Het deed me schrikken. Alsof een varken in de kracht van zijn leven ineens aan een spit werd geregen. Een hoog snerpend geluid, maar toch duidelijk genoeg om daar de stem van Dikke Joep in te herkennen. En daarna een klap. Op het bureau, zo bleek later. Ik stond op en keek door het raampje van de deur van de studio. Daar zat in de redactieruimte, naast een geschrokken en ietwat bleek weggetrokken Wendy van Dijk, onze good old Dikke Joep. De stoom kwam uit zijn oren. Niet letterlijk natuurlijk, maar bij wijze van spreken. Hoewel ik meteen besef dat die wijze van spreken niet de mijne was. Maar nu even wel, voor het gemak.
Ik liep weer terug naar mijn mengpaneel, in eerste instantie vast van plan om door te gaan met mijn werk. Ik had immers een uitzending te maken. Aan de andere kant liep het pas tegen 14.30 uur en had ik nog tijd genoeg. Bovendien was ik toch wel erg nieuwsgierig van aard en moest ik weten wat er aan de hand was. En ik was journalist, nietwaar? Of had dat er niets mee te maken? Toch wel. Kennis was immers macht, al was ik mij daar op dat moment nog niet zo van bewust, want enige naïviteit kon mij toch ook wel makkelijk verweten worden.
Enfin, ik liep de studio uit en botste bijna op tegen Dikke Joep, die op weg was naar de keuken annex rookruimte. Ik rookte inmiddels ook weer. Mooi moment om gezellig samen een sjekkie te paffen in de keuken annex rookruimte, vlak naast de wc’s en het cd-archief.
-“Alles goed?” vroeg ik op mijn meest vriendelijke en meelevende wijze.
-“Nee”, sprak de dikke man, die overigens getrouwd bleek met een dikke Duitse vrouw, was ik die week achter gekomen. Ze was namelijk ineens binnen gekomen om haar dikke echtgenoot te halen om vervolgens samen naar de Aldi te gaan.
“Kees-jan heeft opnieuw acht uur weggeschreven als zou hij die gewerkt hebben”, ging Dikke Joep verder. “En hij verantwoordt die door te stellen dat hij afgelopen weekend een programmaatje heeft gedownload waar wij hier bij SkyDive weer wat mee zouden gaan doen. Mocht dat al zo zijn, dan staan daar dus echt geen acht uur voor. Hooguit één uur. Een programmaatje downloaden. Ha. Nee, het is genoeg. Dit is de zoveelste keer. Nu zal hij het weten. Ik heb alles bijgehouden van de afgelopen twee jaar. Ik ga het nu uitwerken en dan gaat het dikke boekwerk, want dat wordt het, linea recta naar het bestuur.”
-“O?” reageerde ik vrij intelligent. Is trouwens een goede vraag binnen het journalistieke spectrum. Krijg je de beste antwoorden op, bruikbaar als quote voor koppen en uitsmijters en dat soort dingen.
-“Ja. Kees-Jan heeft zijn beste tijd hier gehad. Hij heeft nu een fout teveel gemaakt."
-“Denk je?” probeerde ik nog.
-“Hij heeft jou toch ook niet geholpen met het inwerken en met de gemeenteraadsverkiezingen?”
-“Ja, dat is waar.” En daarmee maakte ik mij ook medeschuldig aan de val van Kees-Jan de Waal. Want ook dit zou terecht komen in het 12 A4-tjes tellende document dat Dikke Joep de komende week zou gaan opstellen. Onder werktijd.
-“Nou dan”, sprak Dikke Joep nog. “Koffie?”
-“Nee dank je.”
-“Nee”, sprak de dikke man, die overigens getrouwd bleek met een dikke Duitse vrouw, was ik die week achter gekomen. Ze was namelijk ineens binnen gekomen om haar dikke echtgenoot te halen om vervolgens samen naar de Aldi te gaan.
“Kees-jan heeft opnieuw acht uur weggeschreven als zou hij die gewerkt hebben”, ging Dikke Joep verder. “En hij verantwoordt die door te stellen dat hij afgelopen weekend een programmaatje heeft gedownload waar wij hier bij SkyDive weer wat mee zouden gaan doen. Mocht dat al zo zijn, dan staan daar dus echt geen acht uur voor. Hooguit één uur. Een programmaatje downloaden. Ha. Nee, het is genoeg. Dit is de zoveelste keer. Nu zal hij het weten. Ik heb alles bijgehouden van de afgelopen twee jaar. Ik ga het nu uitwerken en dan gaat het dikke boekwerk, want dat wordt het, linea recta naar het bestuur.”
-“O?” reageerde ik vrij intelligent. Is trouwens een goede vraag binnen het journalistieke spectrum. Krijg je de beste antwoorden op, bruikbaar als quote voor koppen en uitsmijters en dat soort dingen.
-“Ja. Kees-Jan heeft zijn beste tijd hier gehad. Hij heeft nu een fout teveel gemaakt."
-“Denk je?” probeerde ik nog.
-“Hij heeft jou toch ook niet geholpen met het inwerken en met de gemeenteraadsverkiezingen?”
-“Ja, dat is waar.” En daarmee maakte ik mij ook medeschuldig aan de val van Kees-Jan de Waal. Want ook dit zou terecht komen in het 12 A4-tjes tellende document dat Dikke Joep de komende week zou gaan opstellen. Onder werktijd.
-“Nou dan”, sprak Dikke Joep nog. “Koffie?”
-“Nee dank je.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten