”Met groot enthousiasme en vol verwachting laat ik u via deze brief weten, dat ik in aanmerking wil komen voor de functie van radiopresentator bij SkyDive RTV.”
Het was inmiddels bijna een mantra geworden.
Maar wat een openingszin. Zo krachtig, zo duidelijk, zo origineel ook. Als ze daar nog langs zouden lezen daar in Noordoost Brabant, dan wist ik het ook niet meer.
Het was destijds, en dan spreken we over begin 2006, hartstikke duidelijk allemaal. Ik was al van kinds-af-aan (vanaf mijn derde levensjaar ongeveer) een plaatjesdraaier geweest, had in mijn puberteit besloten journalist te gaan worden, had gewerkt bij de regionale omroep als radioverslaggever en daar stond dan ineens de vacature: “Wij zijn op zoek naar een gedreven radiopresentator en ambitieuze journalist.”
Tja, dat kon ik, dat wilde ik, dat vond ik leuk, en verdomd als het niet waar was: dat presenteren zou ik ook nog wel onder de knie krijgen. Hoe moeilijk kon dat nou zijn? Microfoon open en ouwehoeren maar, plaatje aankondigen en weer afkondigen, telefoontje plegen met een of ander raadslid over een of andere kwestie, zeggen dat het “zeven minuten over half zes” is, dat “het buiten regent”, er “een file staat op de A59 richting Den Bosch”, plaatje aankondigen en hup, er zat al weer een uurtje op.
Bovendien zou ik moeten gaan voice-tracken. Dus dat betekende dat het niet eens live was, maar hooguit live opgenomen, daarna gemonteerd, vervolgens je itempje dat je had opgenomen tussen de plaatjes, die de computer al voor je had uitgekozen, zetten, zeggen dat het ongeveer “tien over half zes is, maar het kan ook best wat later zijn, want ik heb hier geen klok”,.. zeggen dat het ”vanavond wel eens kan gaan regenen” en dat “het druk is op de weg, met name rond Den Bosch”,.. nee, dat kon ik wel.
En dus verzamelde ik wat geluidsopnamen van mezelf, gooide er een muziekje onder, kondigde het aan, lulde er nog wat onsamenhangends overheen en knalde het op een bandje. Dit liet ik vergezellen door een prachtige sollicitatiebrief, met briljante bovenstaande openingszin.
Toen ik ook nog de gaten in mijn Curriculum Vitae opvulde met een aantal interessante, verre reizen –“ ja mijnheer, ik heb maanden getrokken door Zuidoost Azië, fantastische tijd gehad, en inderdaad, twee jaar later heb ik gebackpackt in Midden-Amerika, fantastische tijd gehad”- wist ik bijna zeker dat we een winnaar hadden, ladies and gentlemen.
Een week later kreeg ik telefoon. De hoofdredacteur van SkyDive, luisterend naar de naam Kees-Jan de Waal, maar daar kon hij verder ook niet veel aan doen, wilde me graag uitnodigen voor een sollicitatiegesprek betreffende de eventuele presentatie van het radioprogramma “SkyDive in de regio”, het actualiteitenprogramma van SkyDive FM.
-Nou leuk, zie ik u volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten