Omroep Brabant was er met twee verslaggevers, een voor radio en een voor tv; Brabants Dagblad was er met twee verslaggevers – het mag wat kosten –; onze vrienden van Zomer Uitgevers BV – verantwoordelijk voor de uitgaven Vudels Weeknieuws, Vudels Nieuwsblad en de meest geraadpleegde lokale nieuwswebsite in Nederland-, waren er; en wij waren er ook. Met zijn tweeën. Dikke Joep en ik. Ik deed tv, Dikke Joep radio. Gerald was er ook. Met camera.
Gerald verzorgde de beelden voor het SkyDive Journaal en Omroep Brabant. En misschien zelfs wel voor SBS6, al was dat nog niet helemaal zeker. Het zou in ieder geval een extra eurootje opleveren. Voor E3 Audio Visio. SkyDive zag daar uiteraard geen rooie cent van. Het linkerhandje van Gekke Henkie posteerde de camera in het midden van de raadszaal.
Alle verslaggevers gingen zitten op de plekken waar normaal gesproken de raadsleden van Vudel zaten, in een grote kring, met het gezicht naar het altaar waar normaal gesproken de burgemeester zit. In dit geval ging het echter om wethouder Coen Jansen, die had aangekondigd dat hij de politiek vaarwel zou gaan zeggen als gevolg van het incident vlak na de kerstdagen. We zaten al tien minuten op onze plek, toen de oude man met pikante snor gouvernementeel kwam binnen schreiden. In zijn kielzog twee communicatieadviseurs. Burgemeester en wethouders zaten boven op de publieke tribune.
Communicatieadviseur Maria van Zwolle van de gemeente Vudel had ons verslaggevers geïnstrueerd dat we slechts één vraag mochten stellen. Er was geen ruimte voor een extra interview, en ook vervolgvragen waren uit den boze. Eén vraag, meer niet. Iedere verslaggever één. Kom dan maar eens met een goede vraag. Bovendien lagen de vragen best voor de hand, dus als je dan toch een mooie vraag bedacht had, kon het zijn dat de verslaggever voor jou net die vraag had gesteld die jij wilde stellen. Irritant natuurlijk.
Ik was de vierde in de rij, en de drie journalistjes voor mij kwamen met de obligate vragen, waar de antwoorden van de wethouder niet minder obligaat op konden zijn. Totdat ik aan de beurt kwam, en met de juiste vraag kwam, waar de volgende dag de kranten en de websites vol mee stonden. Dat wil zeggen: met het antwoord van Coen Jansen, burger te Vudel.
Ik drukte op het rode knopje en sprak door de microfoon van de raadszaal:
-“Goedemiddag mijnheer Jansen,.. Bertje, SkyDive.” Ik pauzeerde even. “Mijnheer Jansen, heeft u ergens spijt van?” De vraag ligt achteraf best voor de hand, maar toch was het de beste vraag die een journalist op dat moment kon stellen.
-“U bedoelt van de bewuste avond, of meer in het algemeen?”, was de wedervraag van de ex-wethouder.
-“Beide”, antwoordde ik, wijsneus die ik kon zijn.
Het antwoord van Coen Jansen nam vele minuten in beslag. Hij had dan ook veel om spijt van te hebben, zo vond hij. Spijt dat hij daar was, waar hij was, zo vlak na Kerst; hij had er beter niet kunnen zijn. Spijt dat hij gedronken had de bewuste avond, al was hij niet dronken geweest, maar slechts aangeschoten. Geen spijt dat hij de ambtenaar had aangeraakt, want veel meer dan wat duwen was het volgens de wethouder niet geweest. En ja, nog veel meer spijt had hij. Dat hij 40 jaar geleden de politiek in was gegaan. En dat hij zich deze keer toch maar weer had laten overhalen om wethouder te worden, hoewel hij het eigenlijk niet wilde. Maar ja, dat was 40 jaar geleden ook al, en al die andere keren, met al die verschillende partijen: VVD, D'66, LPF, Leefbaar Vudel. Nee, als hij geweten had, wat ie nu wist, was hij er nooit aan begonnen.
Zo, daar kon het overige journaille het mee doen. Alles was gezegd. Ik was klaar. En Dikke Joep wilde de audio uiteraard, En Omroep Brabant ook, en de beelden bovendien. SBS6 uiteindelijk helaas niet. Die vonden het te lokaal. Gelijk hadden ze. Maar toch jammer. De enige complimenten die ik de betreffende dag ontving kwamen van Maria van Zwolle, communicatieadviseur te Vudel. “Goede vraag”, zei ze. “Zeker”, antwoordde ik.
Coen Jansen kwam een jaar later doodgemoedereerd weer terug in de Vudelse politiek, nu als burgerlid voor Leefbaar Vudel. In 2010 zou hij overlijden. Maar toen was ik al lang en breed weg uit Vudel en omstreken. En daar kan ik weinig spijt van hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten