Behalve de verkiezing van de prins en koning van het carnavalswezen was er nog veel meer te doen in Vudel. Er is altijd nieuws, er moeten altijd uitzendingen gevuld worden, het journaal draaide altijd maar door. Het was een carrousel, een never ending story. Een journalist werkt 168 uur per week, wist Gekke Henkie te melden. Maar ja, die spoorde niet helemaal. Dus ook als je maar 24 uur per week betaald werd, tegen het niet-onaanzienlijke bedrag van 10 Euro per uur. Dacht Gekke Henkie, en hij werd daarbij bijgestaan door Roomse Robert en ook de andere idioten die ook maar enigszins een band hadden met SkyDive FM.
En dus deed ik mijn best. Ik kon immers niet anders. Op dat moment. Aan mijn lijf geen polonaise. Ook niet met carnaval. Alaaf.
Aan het eind van 2006 vulde ik mijn werktijd dus met het nieuws over de Taxihopper. Die kwam zelden op tijd. Met Johnny Kraaijkamp junior. Die trad op met “Wat zien ik”, in het plaatselijk theater. Met de nieuwe bibliotheekkaart. Men ging over op een nieuw systeem. Met een brandweeroefening, compleet met rook en al. Met Woonbelang Vudel, over de sloop van achtergestelde en slecht onderhouden huurhuizen. Met de beperkte bouwmogelijkheden in Volkel, vanwege de aanvliegroutes van het vliegveld.
Ja, natuurlijk ook met het bladruimen, het was immers herfst. Met de begroting van Burgemeester en Wethouders, plus presentatie van de nieuwe gemeentegids. Met de week van de Toegankelijkheid, wat extra inkomsten opleverde in verband met een extra uitzending en de daaromheen geplande advertenties. “Koop nu, een prachtige rollator.”
Wat dacht je van de nieuwe televisiemast in Keldonk? Och, wat een toestand. En dan kwam ook nog een beroemde Koreaanse Hanmudo-leraar naar Vudel. Het moest toch niet gekker worden. Dat werd het wel, want de verstandelijk gehandicapten hadden ook recht op verzorging en woonruimte en die kwam er, een prachtige nieuwe vestiging aan de Vijfhuizerweg.
De Pastoor Spieringsstraat ging op de schop, moesten we weer om rijden. Trouwens, de Losplaats idem dito van een zelfde laken een pak. De Scouting Volkel hield ermee op, tranen met tuiten. Er was een benefietconcert voor mismaakte bejaarden. En natuurlijk waren er, steeds wanneer het jaar op zijn eind liep zo bleek de jaren daarna, de 50-jarige huwelijken. Die had je daar in Noord-Brabant Noordoost nog volop.
Bij Eigen Herd hadden de bejaarden te weinig parkeerplaatsen. Moesten ze dus ver lopen. Er was altijd wat op de verschillende scholen te doen. Voxpoppen kon altijd, iedere maandag op de markt. Wat? Vox Populi. De stem van het volk. Wat vind u ervan? Ja, duh, belachelijk hoor. Deed het altijd goed.
Moleneind ging op de schop, in tegenstelling tot de Molen van Eerde. Die werd weer in ere hersteld. Voetbal, ging ook nog altijd door. Altijd spannend. De gemeente gaf een bijdrage aan het volk in de energiekosten. Het was hartverwarmend. Het parkje werd aangeharkt en er kwam een speeltoestel. Stop de persen. Commercieel gezien was natuurlijk het 100-jarig bestaan van Hout-Brox interessant. Adverteren die dan? Nee, maar je wist nooit. Misschien in de toekomst. Fietsverlichtingscontrole. Skate-evenement. De WMO. Een judo-club in de supermarkt. De Ziekenomroep bestond 50 jaar. Het Business gala kwam eraan. Commercieel! Nationale Zwarte Pietendag. Het NK Fietscross. Dries van Agt was bij een CDA-bijeenkomst. Er was een brand. Er was een dode. Ja, er was altijd veel te doen en te beleven.
En Vudel on Ice kwam er aan. Schaatsen op de markt. Ach en wee. Wat was er toch veel te doen. Het hield nooit meer op. Hield het dan nooit op? Nee Carice, het houdt nooit op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten