Aphrodite’s Child – Spring, Summer, Winter & Fall (1970, hoogste positie: 12)

Het was herfst geworden in Nederland. Dat gold dus ook voor dit deel, Noord-Brabant Noordoost. Niet alleen buiten. Ook binnen in de voormalige brandweerkazerne stonden de meeste koppen van de SkyDive-medewerkers op onweer en vallende bladeren. Ik leefde dus helemaal op.

“Eigenlijk zou deze lokale omroep samen moeten gaan werken met Zomer Uitgevers BV” riep ik dan ook tegen niemand in het bijzonder. “Ja, natuurlijk. Zij hebben de weekbladen en nieuwsbladen in deze regio, en volgens mij loopt het Vudels Nieuwsblad en Vudels Weekblad qua advertentie-inkomsten best goed, en bovendien hebben ze natuurlijk de beste bekeken lokale nieuwswebsite van Nederland met KlikoNieuws.nl. Samenwerking, of misschien zelfs een overname door Zomer Uitgevers, zou perfect zijn. Dan heb je het geschreven nieuws, het internetnieuws, sociale media, en radio en televisie. Dan blaas je het Brabants Dagblad toch helemaal weg?”

Sander Parkinson, die het lichtknopje ook maar zelden kon vinden, keek me schaapachtig aan. Wendy van Dijk keek helemaal niet op van haar kabelkrantcomputer. Gelukkig reageerde onze goede vriend Dikke Joep wel. “Misschien vinden die gesprekken wel plaats op dit moment”, zei hij. “Dat weet ik ook verder niet, maar het zal in ieder geval wel moeilijk worden.”
- “Hoezo?”
- “Nou,” ging de gezette carnivoor verder terwijl hij naar Wendy van Dijk keek, “niet iedereen zal daar om staan te springen. Tonnie en Ronnie Zomer, de baas van Zomer uitgevers, kunnen niet samen door één deur, Wendy zal het ook niet leuk vinden, en ik denk dat Harrie Vangeneugden, suikeroompje, ook niet zal staan te juichen bij het idee.”
- “Ach, die denkt toch alleen maar aan geld?” vroeg ik.

Ik was nog niet uitgesproken of het meisje-met-de-dikke-korte-pootjes keek op van haar werk en zei: “Ronnie Zomer is een eikel!”
-“O?”, kon ik niet anders reageren, “hoezo dan?”
- “Is gewoon zo,” zei de administratief medewerkster, die trouwens ook niet gezegend was met een dikke bovenlip. Daar kon ik het mee doen.

- “En hoezo heeft Tonnie dan een hekel aan Ronnie Zomer?” vroeg ik nog.
- “Oud zeer”, antwoordde Dikke Joep, die zich opmaakte om naar de keuken te lopen, om daar maar weer eens een welverdiend sjekkie te gaan roken. Ik liep achter hem aan.
“Ik weet ook niet precies wat daar aan de hand is of gebeurd is,” ging de dikke man verder, “maar dat gaat volgens mij al jaren terug. Tonnie en Ronnie kunnen niet met elkaar opschieten. En Tonnie zal dat ook dus nooit accepteren, en hij is best wel belangrijk voor SkyDive, dus: vergeet het maar.”
- “Toch zou het de oplossing voor SkyDive kunnen zijn. Jammer hoor”, besloot ik.

- “Ronnie Zomer zou wel willen”, zei Sander Parkinson, die zich inmiddels bij het rokerstweetal in de keuken had gevoegd. “Een echte radioman.”
- “Ja”, zei Dikke Joep. “Hij droomt al jaren van een eigen radiozender, waarop hij dan zelf iets gaat presenteren.”
- “Heeft ie vroeger ook hier gedaan. Kortstondig bij het sportprogramma gezeten. Heel vroeger,” verzuchtte de getrouwde homoseksueel.
- “Ja, maar het kan dus niet. Dus laten we er maar over ophouden”. Hm, toch jammer, dacht ik. En ik zou eens gaan polsen bij Tonnie Verhoeven waarom hij en Ronnie Zomer elkander het licht in de ogen niet gunden.

Wat toen echter niemand nog echt wist, is dat er wel degelijk gesprekken plaatsvonden tussen Ronnie Zomer en de beide mannen van het bestuur: Harrie Vangeneugden, suikeroompje en Roomse Robert, zijn schoothondje. Wat ik niet wist, is dat Ronnie Zomer ook een stompzinnig stukje haar op zijn kin had. Alle drie dus. Misschien was daarom Tinus Brandsma niet uitgenodigd voor de geheime gesprekken op topniveau.

Ondertussen begon het hard te waaien buiten en viel er een boom om, en de pannen van het Vudelse stadhuis. Dus ik belde een cameraman. Hadden we alvast weer een beelditem voor het SkyDive-journaal.