King – Love & Pride (1984, hoogste positie: 2)

De elfde van de elfde kwam eraan.
-“Ja dus?”, zei ik niets vermoedend.
-“ Begin van het carnavalsseizoen”.
-“Het carnavalsseizoen? Carna-fucking-val, dat is toch pas in het voorjaar?”
-“Ja, maar het seizoen begint nu al, niet onbelangrijk. En de koning van Vudel wordt gekozen, en nu gaat het gerucht dat Ronnie Zomer wel eens de nieuwe koning zou kunnen worden, koning Porcellus de 23^e.”
-“O? Koning van Vudel?”

Het gerucht. Door Dikke Joep zelf de wereld in geholpen, maar voor mij natuurlijk een extra aanleiding om de goede man eens te bellen, en te verzoeken om een interview. Want ik wilde natuurlijk wel eens weten hoe de vork in de stamppot bleef staan.

-“Dan moeten we de goede man maar eens interviewen, dacht ik zo”.

Dikke Joep grijnsde. “Je kunt toch niet zomaar de concurrent gaan interviewen man”, sprak hij.
-“Waarom niet? Niks mis mee hoor. Een goede journalist spreekt niet alleen met vriendjes, Dikke Joep. Ook de vijand mag gehoord worden.”

Bovendien had Ronnie Zomer onlangs besloten om zijn drukkerijafdeling van de hand te doen, en daar kon ik hem mooi eens over aan de tand voelen. Ging het dan zo slecht met zijn uitgeverij? Was hij echt een klootzak, zoals Wendy van Dijk en Tonny Verhoeven vonden? Werd hij de nieuwe Koning van Vudel? Had hij echt interesse in radiomaken? Hoe zat het met televisie? Was hij al in gesprek met Roomse Robert en Harrie Vangeneugden? Of was dat slechts gelul in de ruimte? Werd hij dan ook de prins van de Peelknijpers of de Heikneuters? Of werkte dat niet zo? Had hij misschien een goede baan voor me?

Vragen genoeg. En dus hing ik even later aan de telefoon met Ronnie Zomer. “SkyDive wil mij interviewen? Waarover dan?”
-“ Over het afstoten van de drukkerijafdeling”, antwoordde ik.
-“ O, oké dan. Kom maar langs.”

Een uur later stonden we in zijn uitgeverij. Cameraman Steven en ik. We kregen koffie en een rondleiding waar mooie plaatjes te schieten waren. Bijvoorbeeld van een honderdjarige drukpers, “die mijn opa nog in gebruik heeft genomen”, sprak de baas van Zomer Uitgeverij met tranen in zijn ogen. We deden daarover een kort interview, met de drukpers op de achtergrond.
 Mooi plaatje, plichtmatig praatje.
Terwijl Steven daarna extra beelden ging schieten voor de montage onder het interview, kon ik mooi een paar stiekeme extra vragen stellen. Hoefde Steven, het rechterhandje van Gekke Henkie, niets van te weten immers. Ik hoefde geen slapende sukkels wakker te maken.

En ja, radio was een prachtig medium.
En ja, misschien had hij wel interesse in SkyDive.
Maar nee, hij was daarover nog niet echt in gesprek.
(…) Nog niet echt?
Nee, echt nog niet. Echt.
En nee, hij nam op dit moment geen journalisten aan.
En televisie was ook mooi. Maar geen radio.
Financieel ging het helemaal niet zo slecht, maar ja, die drukkerij kostte hem te veel geld. Dus die moest weg.
En nee, hij werd niet de Koning van Vudel. En ook niet de prins van de Heikneuters of de Peelknijpers. Hij hield niet eens van carnaval.

Hm, ja hoor. Daar had ik wat aan! En Wendy van Dijk en Tonny Verhoeven hadden gelijk. Hield niet van carnaval. Wat een eikel!