-"Nou, de komkommertijd is wel
weer aangebroken hè? Er is echt helemaal geen nieuws." Fransje
Lauda zuchtte, met verhit hoofd, ongetwijfeld vanwege de vele
Bacardi-cola's die de vorige avond zijn scootmobieltje waren
gepasseerd. Nee, een ongelooflijk arbeidsethos kon je deze Wajonger
niet ontzeggen, als het om cafébezoek ging.
-"Er is altijd nieuws, Fransje",
antwoordde ik, niet te beroerd om mensen van een jongere leeftijd
tegen te spreken, of op hun nummer te zetten. "Zelfs als er geen
nieuws is, is er nieuws, want dan is het feit dat er geen nieuws is
nieuwswaardig genoeg om bij stil te staan."
Het jong keek me aan, en kon het niet
laten om in lachen uit te barsten. Oké, pluspuntje voor Fransje
Lauda.
Niettemin, om de redactie enigszins in
de zomermaanden tegemoet te komen, had E3 Audio Visio besloten om
tijdens die periode een extra programma te maken en ook uit te zenden
op SkyDive TV. Hierdoor hoefde de redactie nog maar één nieuwsitem
aan te leveren voor het Tv-journaal. Het was een ideetje geweest van
Gerald linkerhandje, en ik moet zeggen, deze Ossenaar heeft slechtere
ideeën gehad.
Het programma heette De Step. In dit
programma zou een min of meer bekende Vudelnaar achter het busje
geïnterviewd worden terwijl hij zich vervoerde op, hoe kan het ook
anders, een step. In het busje zaten dan de interviewer en de
cameraman, uiteraard Gerald zelf. Gekke Henkie zat achter het stuur
van het busje. De interviewer was een oude bekende: De vader van
Steven rechterhandje. Hij deed dat vrijwillig. Ik had het graag
gedaan uiteraard, maar dat zag Gekke Henkie niet zitten. "Kutje
Lasagna mag het misschien wel doen", en de satanische grijns van
de paardenlul sprak daarbij verder boekdelen.
De min of meer bekende Vudelnaar die
geïnterviewd zou worden voor het programma bewoog zich bijvoorbeeld
in de politiek, in de sport, de wetenschap, de kunst, het theater,
maar het kon ook de slager zijn, als die zich maar maatschappelijk
inzette, en bij voorkeur adverteerde, of van plan was te gaan
adverteren, op SkyDive RTV. Het kon dus in principe iedereen zijn.
De man of vrouw werd eerst thuis
allerlei vragen gesteld, vervolgens volgde de rit op de step over
Vudelse wegen, en dan werd gestopt bij de werkplek van het
slachtoffer, waarna het item werd afgesloten. Uiteraard kon het ook
andersom zijn.
Gekke Henkie had al flink wat mensen
bereid gevonden die mee wilden werken aan De Step, maar hij zocht er
nog een paar uit de omliggende kerkdorpen.
- "Heb je al aan Hans Maassen
gedacht?", probeerde ik toch maar van enig nut te zijn.
- "Wie?", vroeg de
stompzinnige.
- "Hans Maassen. Die komt toch
officieel uit Zijtaart? Of uit Boerdonk?"
De stinkerd keek me aan:
-""Wie is in hemelsnaam Hans
Maassen?"
- "Ach die ken je toch wel? De
cabaretier. Een van de beste van Nederland!"
Het bleef even stil.
- "O, je bedoelt Theo Maassen,"
verzuchtte de ouwe gek. "Die wil niet."
Tot zover mijn indrukwekkende bijdrage
aan het programma De Step. Ik kreeg er een kleur van. Een blunder die
de boeken in kon. Hans Maassen. Ja, die kende ik wel. Maar die bevond
zich in mijn eigen kennissenkring. Had weinig met cabaret te maken.
Fransje Lauda glimlachte erbij. Hij
opperde Anky van Grunsven. Die kwam immers uit Erp. Gekke Henkie
gromde nog wat, dat hij ook al aan haar had gedacht, haar zelfs al
benaderd had, maar haar echtgenoot had laten weten dat ze niets met
SkyDive te maken wilden hebben.
-"O, waarom dan niet?", had
onze gemotoriseerde rossige vriend nog gevraagd.
-"Ze heeft een hekel aan SkyDive",
besloot Gekke Henkie.
Goh, hoe kon dat nou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten