- "Maar heb je Dikke Joep dan nooit meer
gezien of gesproken?"
- "Goh, daar heb je hem ook weer. Waar
kom jij nou weer vandaan?"
- "Ja, duh. Nergens vandaan. Jij voert
mij weer op. Laat mij er nou eens buiten, man."
- "Waar bemoei je je dan mee? Maar je
hebt helemaal gelijk natuurlijk. Om je vraag te beantwoorden: ja en
nee."
- "Ja en nee."
- "Zeker."
Dikke Joep hebben we na zijn
zelfverkozen afscheid nooit meer gezien. Op zich natuurlijk best
veelzeggend, dat hij zich nooit meer heeft laten zien bij de lokale
omroep, waar hij toch zo'n tien jaar lang lief en leed, en bloed,
zweet en tranen met de luisteraar, de kijker, en met zijn collega's
heeft gedeeld. Of ze dat nou leuk vonden of niet.
Maar van hem gehoord hebben we nog wel
degelijk. Een keer. Dikke Joep vond namelijk, en dat had hij ook
meermalen geroepen, dat hij zeer veel overuren had gemaakt, met name
in de periode dat hij vrijwel niets meer deed. Als interim
hoofdredacteur, nadat Kees-Jan de Waal was vertrokken, had hij vele
uren doorgebracht aan de tafel in de voormalige brandweerkazerne. En
dan heb ik het nog niet eens over de keuken annex rookruimte. Ook
daar was hij vaak te vinden, koffie drinkend, en sjekkies rokend.
"Maar", zo riep hij steeds
met piepende longen, "op het moment dat ik thuis de deur uitstap
ben ik direct aan het werk, en de werkzaamheden houden pas weer op,
als ik weer thuis over de drempel stap, en de deur achter me dicht
trek. Zo werkt dat, zo is het recht. En recht moet worden gesproken.
Dat betekent dat mijn vrouw precies bijhoudt hoeveel uren ik iedere
dag werk. En dat zijn iedere dag overuren, die nog wel betaald moeten
worden. En dan heb ik het nog niet eens over de extra uren in het
weekend, die zelfs dubbel betaald dienen te worden."
En dan bedoelde Dikke Joep niet die
keer dat hij werd gesignaleerd op de homo-ontmoetingsplaats in Reek,
waar hij dacht heel toevallig op een zondagmiddag met zijn camera te
moeten gaan filmen, en daarbij werd betrapt. Of hij daar nou stiekeme
homo's wilde filmen zodat hij hen kon chanteren, of dat hij daar zelf
een seksuele kick van kreeg, dat is helaas nooit duidelijk geworden.
Maar goed: Hij zei het dus echt, dat
van die overuren, en ik dacht er het mijne van. Dat gold ook voor
Roomse Robert, Harrie "suikeroompje" Vangeneugden en Gekke
Henkie. Dikke Joep diende bij Roomse Robert een naheffing in de vorm
van een declaratie in, en die met sikje getooide voorzitter van de
stichting Lokale Omroep Vudel overlegde met zijn, met hetzelfde sikje
getooide, suikeroompje en met de mafketel, die op zijn beurt de baas
was van E3 Audio Visio. Op papier dan. Het driemanschap lachte de
declaratie weg. Ja, er werd wat afgelachen.
Dat betekende dat Dikke Joep contact
opnam met zijn advocaat -"ja, natuurlijk heb ik een advocaat!"-,
en dat het tot een rechtszaak kwam. Ook al was hij er dan misschien
wel één, een poot om op te staan, had onze dikke vriend eigenlijk
niet. Er was hem immers nooit gevraagd om extra uren te maken, laat
staan dat hij kon aantonen dat hij ook daadwerkelijk gewerkt had, in
de tijd dat hij van huis was. Dus lachte het driemanschap de
declaratie weg, en vond men het nodig zelfs niet op de rechtszaak te
verschijnen. Dom.
Dat vond de rechter ook. Zoveel
arrogantie kwam hij zelden tegen, zo oordeelde de rechter. Vandaar
dat hij ten faveure van onze eetgrage ex-collega oordeelde. Hadden ze
maar de moeite en het fatsoen moeten opbrengen om hun kant van de
zaak te komen vertellen. Dikke Joep won de rechtszaak en kon een
flinke som geld tegemoet zien. Roomse Robert en de stichting gingen
in beroep, en uiteindelijk hebben ze de zaak geschikt, waarbij Dikke
Joep nog steeds een dikke som geld tegemoet kon zien. Iets minder
dik, maar toch de moeite waard. Dat is het laatste wat we van Dikke
Joep hebben vernomen.
-"Zie je, het kan dus wel. Een
rechtszaak beginnen. Die randdebielen voor het gerecht slepen, en dan
nog winnen ook. Dat had jij uiteindelijk ook moeten gaan doen."
- "Bemoei je er niet mee!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten