Niemand zou het me erg kwalijk hebben gevonden wanneer ik een dag thuis zou zijn gebleven, na de onheilstijdingen van de afgelopen dagen, maar dat was mijn eer te na. Bovendien zou ik dan niets verdiend hebben, want op dat moment was ik nog steeds die freelancer. En dat gunde ik ze niet. Sterker nog: ik declareerde deze maand flink wat overuren bij Roomse Robert en de Stichting Lokale Omroep Vudel. Dat zou ze leren.
En dus was ik al tijdig aanwezig, deze woensdag, in de studio van de lokale omroep, daar waar ooit een brandweerkazerne gezeten had. Dikke Joep en Sander Parkinson waren er ook. We dronken wat koffie, rookten ons een delirium en Dikke Joep vertelde dat hij een andere baan aan het zoeken was, en Sander Parkinson vertelde juist het tegenovergestelde.
Ik belde wat rond over de aanstaande kerstmusical en de grandioze opening van een nieuwe parkeerplaats ergens in het centrum van Vudel, toen Petra Smulders binnenkwam. Ze had de tranen nog in haar ogen.
Er hadden namelijk de eerste gesprekken plaatsgehad over de personele invulling van het nieuwe bedrijf, dat eigenlijk geen nieuw bedrijf was. Want E3 Audio Visio bleef gewoon bestaan, en de lokale omroep SkyDive ook. De programma's zouden nu alleen worden geproduceerd door E3 Audio Visio en de radio- en televisiemakers zouden in dienst komen van het maffe clubje van Gekke Henkie. En natuurlijk de aquisiteurs. Dat wil zeggen: Petra Smulders, want Tonnie Verhoeven was vertrokken. Ondanks dat de deal met Zomer Uitgevers niet door was gegaan en Gekke Henkie een neef van Tonnie Verhoeven was, was hij toch vertrokken.
Aangezien er geld in het laatje moest komen, want dat moet het immers altijd, was het belangrijk dat Petra Smulders in de nieuwe constructie, adverteerders bleef trekken. Gekke Henkie zei dan ook: "Ik heb je nodig", tegen Petra Smulders, die op haar laatste benen liep en binnenkort overspannen zou raken. "Zonder jou gaat het hele feest niet door, dan spring ik er niet in", sprak de mafketel, "want dan heb ik geen inkomsten."
Petra Smulders voelde zich daarop enigszins gechanteerd en, zo vertelde ze die woensdag aan ons in de brandweerkazerne, "daarop sprak ik de woorden: Ik ga het alleen doen als iedereen meegaat. Gekke Henkie en Harrie Vangeneugden, suikeroompje, stribbelden meteen tegen, dat ze Bertje er niet bij wilden hebben, waarop ik zei: Dan gaat dat feest niet door. Dan ga ik werken bij Keizerstad, want die hebben me een mooie aanbieding gedaan. Dus: Of allemaal, of helemaal niemand!"
Ze konden geen kant op. Schaak. Mat. Er viel een stilte, en glimlachende gezichten van mij en Sander Parkinson. "Goh", stamelde ik, "een win-winsituatie". Of de overname ging niet door, en dan bleef ik nog even freelancen, of de overname ging wel door, maar dan moesten ze mij er bij nemen. Hoewel ik niet van de knuffels ben, en zeker niet met Brabanders, kon ik niet anders dan Petra Smulders een knuffel geven. "Goed gedaan", fluisterde ik, en meteen er achteraan: "Maar ik ga wel op zoek naar iets anders hoor, want helemaal thuis en op mijn gemak zal ik in zo'n situatie natuurlijk nooit zijn."
"Precies", sprak Dikke Joep, nooit verlegen om zinnige teksten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten