Travis – Why does it always rain on me (1999, hoogste positie: 73)

Het weer in Uruzgan vanmiddag: droog, zonnig en 34 graden. Bovendien is het erg stoffig. Het weer in de studio’s van SkyDive FM: bedompt, drukkend, warm,.. donderwolken trekken samen boven de hoofden van de medewerkers. Of niet?

Men zegt wel eens in Nederland: Na regen komt zonneschijn. Men vergeet daarbij te zeggen dat er na die zonneschijn ook vaak weer regen valt. Vaak zelfs met bakken uit de hemel. Zoals het glas altijd halfvol is, maar ook altijd halfleeg. Dat gelul over halfvolle glazen als metafoor voor optimisme,.. stel je niet aan. Het betekent niets. Als je boven op de top van de berg bent, moet je toch weer naar beneden. Net zo goed als dat je, wanneer je niet meer dieper kunt zakken, alleen nog maar omhoog kunt. En dat is dan ook weer mooi. We zijn echter 99 procent van de tijd onderweg naar de top, of naar het diepste dal. We weten alleen nooit goed welke kant we opgaan. Om het anders te zeggen: Als het glas halfvol is, kan het alleen maar leger worden, en dan is het glas meer leeg dan vol. En dat is prima, want dan vul je het weer. Of niet, als je genoeg hebt gedronken. De Engelsen zeggen het beter, zoals wel vaker: It Never rains but it pours. En: there’s no use crying over spilt milk.

Maar dit allemaal terzijde.

Ik groette Gerrit voor de laatste maal. Hij stond op het punt om af te zwaaien, terug te komen naar Nederland. Zijn tijd zat er al bijna op. Hij vond het ook wel mooi geweest. De dood van een van de piloten uit de omstreken van Vudel, Michael Donkersloot, had er ook bij hem flink ingehakt. Vloog zomaar tegen een berg op. In zijn geval, letterlijk.

Het had mij in ieder geval veel ICE opgeleverd. Iedereen had er immers een mening over en ik peilde ze allemaal tot aan opperheer Dick Berlijn toe. Niettemin vond ik het toch ook wel erg. Nee, echt. Alleen, die dingen gebeuren in oorlogstijd he? Zo is het toch? “Ja maar, het is een opbouwmissie!”, zei dan altijd iemand. Ja, vertel ze dat daar ook even. We komen met een hoop militairen naar hun land, de boel opbouwen. Zeiden de Duitsers ook niet zoiets, en jaar of 65 geleden?

Tja,.. Alleen, deze piloot had zichzelf in Afghanistan misschien wel,.. Bewust tegen een berg op… Dat is nooit helemaal duidelijk geworden.

Ik liep vanuit de studio naar de keuken. Daar stond Dikke Joep weer koffie te roken. Hij verontschuldigde zich voor zijn gedrag. Met een hoog stemmetje. Niet door sorry te zeggen, maar door te zeggen dat het anders had gemoeten. Maar het was niet gebeurd als ik niet altijd om 13.00 uur aanwezig was. Hoewel sympathiek van me om een uur eerder te komen, was het wat hem betreft niet nodig, zeker niet in het midden van de zomer, wanneer er toch niets gebeurde.

-“Dus was het toch ook mijn schuld?”
-“Nou ja, dat ook weer niet.”
-“Nee, dat dacht ik ook. Alsof ik verdomme weet wanneer er gebeld wordt vanuit Uruzgan.”
-“Nee, dat was ook weer waar. En ja, over Roomse Robert, daar moest ik het maar met Roomse Robert over hebben.”
-“Dat ga ik zeker doen. Anders nog iets?”
-“Nee.”
-“O ja, ik neem volgende week een weekje vrij. Niet goed? Geld terug.”
-“O.”

Een weekje vrij. Dat kostte me dus direct zo’n 300 Euro. Alleen maar door thuis op de bank te zitten. Zonde hoor. En het zou nog wel gaan regenen.