The Beatles – Come Together (1969, hoogste positie: 2)

“Goed, welkom allemaal. Zoals jullie allemaal wel weten is er een nieuw begin gemaakt, een nieuwe constructie. Laat duidelijk zijn, dat ik dat ook allemaal niet gewild heb, maar ik voelde mij een beetje voor het blok gezet. Het ging niet goed met SkyDive, met name de advertentie-inkomsten bleven de laatste tijd een beetje achter bij de uitgaven, en dus moest er iets gebeuren. Harrie Vangeneugden en Roomse Robert hebben daarop een beroep gedaan op mij, en ik heb uiteindelijk toch maar besloten om daar op in te gaan.”

(…)

“Het gaat verder wel goed met E3 Audio Visio, en ik ben ervan overtuigd dat we samen met SkyDive van het geheel wel een succes kunnen gaan maken. Daartoe wordt er een nieuw pand gebouwd op het Vudelse industrieterrein, waar we over een half jaar wellicht gezamenlijk naar toe kunnen verhuizen. Om van het geheel een succes te kunnen maken, hebben we wel ieders volledige inzet nodig, en gaan wij als E3 Audio Visio de spraakmakende programma’s, wat dat worden het wat mij betreft, van SkyDive produceren. Zowel op de radio als op de televisie, en dat gaan we met de volgende mensen en op de volgende manier doen.”

Niemand zei iets. Wat viel er ook te zeggen. We zaten met zijn allen aan de grote tafel in de ruimte die door moest gaan voor de ontvangstruimte. Dikke Joep keek schaapachtig voor zicht uit, Sander Parkinson keek naar de tafel, Jochem Paardenstaart stak een vinger in zijn neus en haalde er wat uit, Steven was er, Gerald, Petra Smulders, Tinus Brandsma, en ik. Ik observeerde. Vanonder mijn wenkbrauwen. En zuchtte. Gekke Henkie voerde het woord, en had in 5 minuten al een aantal leugens weten te vertellen, maar daar was mij toen nog niets van bekend.

“Helaas moeten we het stellen zonder Wendy van Dijk en Tonny Verhoeven. Voor de laatste zoeken we nog iemand, zodat die de advertenties voor radio, televisie, kabel en internet kan gaan verkopen en Petra Smulders kan ondersteunen. Gerald en Steven gaan voornamelijk werkzaamheden verrichten voor externe opdrachtgevers zoals SBS6. Dat betekent, zoals ik Bertje al heb gemeld, dat Jan van de Burelen voorlopig de televisie-items zal gaan filmen voor het journaal. Als hij niet kan, kan er eventueel een beroep worden gedaan op Steven en Gerald.“

“Tinus Brandsma wordt de nieuwe hoofdredacteur (!). Zij zal voornamelijk de vrijwilligers aansturen, maar zal ook letten op ICE, de invulling van het journaal en de muzikale keuzes. Ze start met 12 uur per week, en zal ook daadwerkelijk vier ochtenden in de week twee uur aanwezig zijn. De overige vier uur zullen in het weekend plaatsvinden.”

Dat betekende in ieder geval dat ik haar niet veel zou zien, aangezien ik pas ’s middags mijn werkzaamheden aanving.

“Dikke Joep voert de dagelijkse redactie aan. Daarvoor werkt hij 35 uur in de week. Dat geldt ook voor Jochem Paardenstaart. Hij wordt hoofd techniek en neemt de dagelijkse radioshow tussen vier en zeven voor zijn rekening. Petra Smulders staat ook voor 35 uur per week op papier, en daar komt dus nog iemand bij”.

“Bertje gaat redactie doen en staat voor 25 uur gepland. Sander Parkinson krijgt de ochtendshow, en staat voor 15 uur in de boeken, maar hij heeft met mij afgesproken toch 35 uur te werken, waarbij ik de overige 20 uur niet hoef te betalen, aangezien Sander Parkinson alles wat hij meer werkt dan 15 uur toch maar moet afdragen aan de Schuldhulpverlening. “

“Ik zal binnenkort met iedereen persoonlijk om de tafel gaan zitten, om de contractafspraken definitief te maken. Ik hoop dat iedereen meer dan zijn stinkende best gaat doen, en dat we spraakmakende programma’s gaan maken. Ik denk dat het met deze club wel moet lukken. Succes allemaal.”

We rookten nog een sigaret na afloop, lachten nog wat, zuchtten nog veel meer, en ik reed weer naar het Nijmeegse. Morgen weer een dag.

Ellen Foley - We belong to the night (1979, hoogste positie: 1)

Ze zeggen wel eens dat op ieder potje een dekseltje past. “Op ieder potje past een dekseltje”, zeggen ze dan. Dat is niet zo. Er zijn potjes waar echt geen dekseltje bij past, zoals er ook dekseltjes zijn waarvan je kunt zeggen: “Nee, die past echt op geen potje.”

Toen mij dan ook werd verteld dat Jochem Paardenstaart een vriendin had, kon ik een kreet van verbazing en misselijke verrukking niet onderdrukken. Dat kon niet zo zijn. Dit dekseltje paste echt op geen potje. Dat kon niet zo zijn.

Ik had gelijk. Jochem Paardenstaart paste bij geen enkel potje. Totdat ik zijn vriendin zag. Het schepsel, dat vrijwillig radio maakte bij SkyDive FM in het weekend en luisterde naar de naam Juutje, mocht de term vrouw niet gebruiken. Om het milder wat zeggen: Ze was erg onaantrekkelijk.

En toch had ik gelijk. Ook al waren beide wezens nauwelijks van menselijke kunne, en konden beide wezens geen enkel ander wezen krijgen, toch pasten ze niet echt bij elkaar. Maar het gebeurt vaker. Een potje waar geen dekseltje bij past, en een dekseltje dat op geen enkel potje lekker aansloot, koos voor elkaar. Zodat men toch een setje kon vormen. Dat het voor geen meter sloot, kon verder niemand echt boeien. Want zowel het potje als het dekseltje, maar dat moge duidelijk zijn, waren niet echt gewild. Waren echt niet gewild. Volledig ongewild.

Deze Jochem Paardenstaart, die dus nog bij zijn ouders woonde, een jaar of 30 was, een vriendin had, en stonk, zou de technische man worden in de nieuwe organisatie. En omdat dat nu eenmaal geen fulltime bezigheid was, zou hij ook de nieuwe radioman worden. Hij zou mijn programma krijgen op SkyDive FM. Ook al was hij onverstaanbaar, en was hij zo gezellig, spraakmakend, bespraakt, journalistiek bedreven als een oude washand. En stonk hij.

Hij kon pas over twee maanden beginnen, want hij had nog een baan als IT-specialist in Hilversum, en de opzegtermijn was nu eenmaal twee maanden. Maar dan, ja dan, nou, hou je hoed maar vast. Ik kon niet wachten.

“Ik heb er echt geen zin meer in”, zei Dikke Joep dan ook. “Ik ben druk op zoek naar iets anders”. En hij bedoelde geen nieuwe vriendin. Ik kon niet anders dan hem gelijk geven…
“Als ik moet gaan luisteren naar iemand als Jochem Paardenstaart, is voor mij de lol er af. Bovendien komt hij echt niet voor een grijpstuiver weer terug naar Vudel. Hij gaat verdomme meer verdienen dan ik. En hij kan helemaal niks!”, schreeuwde de veel overtollig vet meedragende collega.

“Zou jij ook moeten doen, hoor”, gaf hij mij nog wat overbodig advies mee, iets anders zoeken.“ “Jahaa”, antwoordde ik. “Maar nog effe niet.” Ik had al meer dan een half jaar me helemaal rot gelachen om de avonturen van een Nijmegenaar in mongolenland, daar kon nog wel een aantal maanden bij. Dacht ik.

Abba - Happy New Year (1980, hoogste positie: 8)

Er kon nauwelijks een handje af bij Gekke Henkie toen ik vlak na de jaarwisseling mij weer meldde bij de sociale werkplaats, dat gebukt ging onder de naam SkyDive RTV. Sterker nog: als ik hem niet zelf de hand had geschud en daarbij mijn niet-welgemeende beste wensen toezegde, had ik nooit een hand van 'm gehad. Maar goed: Ik kwam binnen, schudde wat handen, en dus ook die van Gekke Henkie, en liet mij door de gek informeren.

De informatie betrof dat het allemaal nog niet rond was, dat hij nog niet precies wist hoe en wie op welke plek in de nieuwe organisatie terecht kwam, maar dat hij wel wat andere zaken op papier had gezet.

In verband met de huidige wetgeving, zo sprak de mafketel en had hij ook op papier gezet, is het niet meer toegestaan om in het pand te roken. Of een en ander te maken had met de ergernissen van Steven en Gerald, zijn rechter- en linkerhand, vertelde de idioot er niet bij. Dat was wel zo, dat hadden ze mij immers verteld, onwetend als ze waren van het journalistieke vak, dat toch voornamelijk bestond uit wachten, roken en koppen koffie. Roken alleen nog buiten bij de nooduitgang. Onderstreept, zo stond het op papier.

De nooduitgang bevond zich achter de keuken, naast de toiletten. Als je daar naar buiten ging moest je eerst door een deur, vervolgens over een loopplank waaronder zich een diep gapend gat bevond, daarna nog door een deur, en dan kwam je buiten bij de grote twintig meter hoge zendmast. Daar stond een groot hek omheen, omdat mensen niet dichtbij die zendmast mochten komen. Dus als je echt in nood was, was je na halsbrekende toeren uitgehaald hebbend wel in de buitenlucht, maar moest je daarna nog over een hek klimmen. Tja, in ieder geval mochten we daar dus wel roken.

Verdere "huisregels":
* Koffie wordt meegenomen naar de werkplek.
* Eet-, drink-, en rookpauzes vallen niet binnen de werktijden.
* Houd het netjes, d.w.z. zorg dat de ontvangstruimte en keuken opgeruimd en schoon zijn. Ruim de bureau's en studio 1 en 2 na werktijd op.
* Geen cd's laten slingeren buiten de mediatheek.
* De mediatheek wordt alleen geopend en gesloten door Sander Parkinson en Jochem Paardenstaart; de mediatheek blijft niet meer open staan. (Ja, daar konden Dikke Joep en ik het mee doen).
* Iedereen zet zijn vuile vaat in de vaatwasser. Vaatwasser vol: aanzetten. Vaatwasser klaar: schone vaat opruimen.
* Verder gelden de algemene fatsoensregels. (Die met voeten zouden worden getreden, en dat al waren, getuige de niet uitgestoken hand van de krankzinnige himself, maar dat geheel terzijde).
En tot slot:
* Iedereen mag en kan elkaar er op aanspreken als bovengenoemde regels niet worden opgevolgd.

Was getekend namens de directie: Gekke Henkie.

Jochem Paardenstaart? Ja, die zou ook een rol krijgen binnen de nieuwe organisatie. Kon die wat dan? Behalve met computers kloten? Eh, nou, stinken in ieder geval. Uit willekeurig welk lichaamsdeel dan ook.

Ah, de toon was weer gezet. Zoals de toon zelden gezet was. Een nieuw jaar. Nieuwe ronden, oude kansen. Als ik er zin in had zou ik zeggen: Ik heb er zin an.