Er zitten natuurlijk, naast de
aanzienlijke en evidente nadelen van het hard werken voor een
hongerloontje, ook voordelen aan het feit dat ik in de periode na het
vertrek van Dikke Joep en de komst van Kutje Lasagna, twee keer zo
hard moest werken om de boel draaiende te houden.
Prettige bijkomstigheid was dat Sander
Parkinson en Fransje Lauda zich van hun goede kant konden laten zien,
en mij ondersteunden waar ze konden. Nog prettiger was dat ik het een
beetje zelf voor het zeggen had, wat ik deed, hoeveel ik deed, waarom
ik het deed, wanneer ik het deed, en nog belangrijker: wat, wanneer
en waarom ik iets níet deed. En misschien nog wel het prettigste van
alles, was het feit dat de krenten in de pap voor mij waren, hoewel
ik helemaal niet van krenten hield. En trouwens ook niet van rozijnen
en olijven, maar dat terzijde.
En dus kon ik naar hartenlust genieten
van een topevenement in april 2007. Groots opgezet, met toeters en
bellen, had men bij de vliegbasis Volkel besloten om een Formule
1-wagen een wedstrijdje te laten racen tegen een F16. Christian
Albers, die toen nog wat leek te betekenen in de autoracewereld,
tegen Ralph Aarts, F16-vlieger en met enige regelmaat uitgezonden
geweest naar Afghanistan.
Ook wij, van E3 Audio Visio en SkyDive,
pakten groots uit. Met vier camera's gingen we naar Volkel. Steven en
Gerald uiteraard, want die lieten dit zich niet ontnemen, Jan van de
Burelen, en een stagiair luisterend naar de naam Marc, die met mij
een sfeerreportage ging maken. Gerald stond met zijn camera bij de
start, Jan van de Burelen stond halverwege, en Steven met camera bij
de finish, om zo alle benodigde shots te kunnen maken.
De stagiair en ik liepen bij de
Vipruimtes rond en schoten daar de verplichte plaatjes. Ik duwde half
bekend Nederland, want er liepen nogal wat BN'ers rond, de microfoon
onder de neus, en stelde ze de briljante vraag: "Wie gaat er
winnen, denkt u?"De meningen waren verdeeld. Men wist het
eigenlijk niet. Ook Ralph Aarts hield zich op de vlakte: "We
zullen zien. Ik ga mijn best doen", zei hij. Christian Alberts
wist het wel, zei hij toen hij het terrein opkwam en wij hem al
achteruitlopend probeerden te interviewen. "Ik natuurlijk",
zei het kleine mannetje met de grote bek. Waarop de stagiair van
schrik struikelde en op zijn snufferd ging. Hilariteit alom.
De beelden die we maakten werden na
afloop direct vanaf de vliegbasis zelf doorgestraald naar Omroep
Brabant en SBS 6. Zij zouden ze zelf wel monteren. Voor de beelden
betaalden ze grof. Daar kon het audiovisuele bedrijfje van Gekke
Henkie de rest van het jaar onze salarissen van betalen.
Ik moest daarop wachten. Hoewel ik, met
mijn stagiair Marco, ook een item te monteren had voor het
televisiejournaal van SkyDive, gingen de beelden voor SBS en Omroep
Brabant voor. Dat begreep ik wel. Het leverde geld op. Maar het
betekende ook dat ik de deadline niet zou halen. Dat moest dan maar
een keer, zei Steven, rechterhandje.
Na het doorstralen van de beelden
spoedden we ons naar de televisiestudio van Gekke Henkie in Vudel.
Stagiair Marco zat achter het stuur, ik ernaast. Hij reed 160 km p/u
over de snelweg als was hij Michael Schumacher zelf. Daarbij draaide
hij doodleuk een sjekkie. Ik zweette me een slag in de rondte, was
allang blij dat hij niet deed of hij Jos Verstappen was, en keek in
mijn binnenzak of ik de cd van Supertramp nog wel bij me had. Dat had
ik.
"Supertramp?", had Gerald,
linkerhandje, gevraagd. "Ja man, Fool's Overture, de perfecte
muziek onder zo'n item", had ik geantwoord. Het zei de Ossenaar
niets. "Wacht maar tot je het hoort, deze muziek is heel
spannend qua opbouw, en zit bijvoorbeeld ook onder het
televisieprogramma De Heilige Koe. Aha. Oké dan.
Het dient gezegd. Het is een prachtig
item geworden. Dat wil zeggen: een prachtig item, eh, nou, binnen de
mogelijkheden die ik had. En de tijd die ik had. Een shotje van
Gerald, een shotje van Steven, een shotje van Jan van de Burelen,
vooraf gegaan door wat sfeerbeelden en nietszeggende quootjes,
maakten een alleszins acceptabel televisie-item. Met het verkeerde
stukje van Fool's Overture. Maar ja, wisten die jongens veel. En ik
kon het niet meer veranderen. Want ik moest van alle quootjes nog een
radio-item maken. Het werd dus laat.
Nee, veel wisten die jongens niet.
Natuurlijk wint de Formule1-wagen van onze Christian, hadden ze
gezegd. Voordat die F16 op snelheid is, is Albers allang bij de
finish. Niet dus. Zoals ik voorspeld had, was de start voor Albers,
lagen ze halverwege ongeveer gelijk, en was Ralph Aarts ruimschoots
eerder bij de finish dan de Formule1-wagen van Christian Albers. De
ouverture van de dwazen kende alleen maar winnaars. Behalve Christian
dan. En ik, maar dat was inmiddels logisch.
